Η στιγμή που η Δανάη Μπάρκα αποχαιρέτησε τους τηλεθεατές του Πάμε Δανάη μια για πάντα έφτασε το μεσημέρι της Παρασκευής 9/5. Σε πρώτη φάση, εξομολογήθηκε:«Αν θέλουμε να μιλήσουμε για λίγο σοβαρά, μη νομίζετε ότι θα το βαρύνω πολύ, η πρώτη σεζόν για πολλούς λόγους που ούτε μπορούν να ειπωθούν, ήταν υπέροχη και τόσο σοκαριστική με τόσα που είχαμε να διαχειριστούμε και με έναν άνθρωπο που δεν είχε εμ…
Η στιγμή που η Δανάη Μπάρκα αποχαιρέτησε τους τηλεθεατές του Πάμε Δανάη μια για πάντα έφτασε το μεσημέρι της Παρασκευής 9/5. Σε πρώτη φάση, εξομολογήθηκε:
«Αν θέλουμε να μιλήσουμε για λίγο σοβαρά, μη νομίζετε ότι θα το βαρύνω πολύ, η πρώτη σεζόν για πολλούς λόγους που ούτε μπορούν να ειπωθούν, ήταν υπέροχη και τόσο σοκαριστική με τόσα που είχαμε να διαχειριστούμε και με έναν άνθρωπο που δεν είχε εμπειρία.
Εδώ είμαστε να χαρούμε αυτό που δημιουργήθηκε. Είναι τόσο σημαντικό για εμένα και σας ευχαριστώ. Ούτε το είχα ξανακάνει. Είμαι ένα παιδί που γεννήθηκε σχεδόν τηλεοπτικά στο MEGA, το ότι είμαι εδώ με ανθρώπους που έχω ζήσει τα σημαντικά, από απώλειες μέχρι αγωνίες, χαρές και λύπες… είστε ο καθένας ένα σπίτι μου. Και είναι ωραίο και νιώθω ευγνώμων. Γι’ αυτό είμαι σήμερα χαρούμενη και όχι στα πατώματα που θα είμαι κάποια στιγμή!».
Τότε τον λόγο πήρε ο Άρης Καβατζίκης, ο οποίος επισήμανε: «Θέλω να πω κάτι. Από τα τόσα χρόνια που έχω δουλέψει στην τηλεόραση αυτό το project ήταν χειροποίητο, πολλές ώρες γυρισμάτων, μοντάζ… ζέστη ήλιος».
«Άλλες φορές είχε κρύο πήγαμε να γκρεμοτσακιστούμε», συμπλήρωσε ο Γιώργος Κρικοριάν και πρόσθεσε ο πρώτος: «Είναι ένα από τα πιο χειροποίητα κομμάτια της τηλεόρασης».
«Κάναμε πράγματα που νομίζω ότι δεν θα τα ξανακάνουμε ποτέ», ανέφερε η Δέσποινα Καμπούρη, με τον Άρη Καβατζίκη να της απαντά: «Ποτέ μη λες ποτέ».
«Θυμάμαι το πρώτο γύρισμα που είχαμε πάει να κάνουμε σερφ στη Βουλιαγμένη… και πήγαμε εκεί 4 άγνωστοι, δεν ξέραμε πως να πλησιάσουμε και καθόμουν στη γωνία και σας έβλεπα. Το πιστεύατε ότι θα γίνουμε έτσι; Δεν είναι εύκολο», αποκάλυψε ο Γρηγόρης Κρικοριάν και επειδή η εκπομπή τελείωσε, πήραν ένας ένας τον λόγο και είπαν το “τελευταίο αντίο” τους.