Μια πλευρά της ζωής της που μέχρι σήμερα κρατούσε καλά κρυμμένη φέρνει στο φως η Ελίζαμπεθ Χανκς, κόρη του Τομ Χανκς και της πρώτης του συζύγου, Σαμάνθα Λιους.Στην αυτοβιογραφία της με τίτλο «The 10: A Memoir of Family and the Open Road», η οποία κυκλοφορεί στις 8 Απριλίου, η 42χρονη συγγραφέας – που πλέον υπογράφει ως Ε.Α. Χανκς – μοιράζεται σκληρές αναμνήσεις από την παιδική της ηλικία, τις σχέσ…
Μια πλευρά της ζωής της που μέχρι σήμερα κρατούσε καλά κρυμμένη φέρνει στο φως η Ελίζαμπεθ Χανκς, κόρη του Τομ Χανκς και της πρώτης του συζύγου, Σαμάνθα Λιους.
Στην αυτοβιογραφία της με τίτλο «The 10: A Memoir of Family and the Open Road», η οποία κυκλοφορεί στις 8 Απριλίου, η 42χρονη συγγραφέας – που πλέον υπογράφει ως Ε.Α. Χανκς – μοιράζεται σκληρές αναμνήσεις από την παιδική της ηλικία, τις σχέσεις στην οικογένειά της και την ψυχική κατάρρευση της μητέρας της.
Σύμφωνα με απόσπασμα που δημοσιεύτηκε από το People, η Χανκς περιγράφει το πόσο καταλυτικά επηρέασε τη ζωή της ο χωρισμός των γονιών της το 1985. Με σπάνια ειλικρίνεια, δηλώνει πως νιώθει «παιδί του πρώτου, άσημου γάμου», τονίζοντας ότι οι ελάχιστες αναμνήσεις που έχει με τους δύο γονείς της παρόντες μαζί είναι μόνο από την αποφοίτησή της και αυτή του αδελφού της, Κόλιν.
Αμέσως μετά το διαζύγιο, η μητέρα της πήρε την κόρη της χωρίς προειδοποίηση και πήγαν από το Λος Άντζελες στο Σακραμέντο, αφήνοντας πίσω τον Τομ Χανκς. Όπως γράφει η ίδια, τα επόμενα εννέα χρόνια ήταν «χρόνια γεμάτα ανασφάλεια, βία, στέρηση και πλήρη έλλειψη αγάπης». Το σπίτι όπου ζούσαν, αν και φαινομενικά ευκατάστατο, σταδιακά μετατράπηκε σε ένα χαοτικό και παραμελημένο περιβάλλον, καθώς η ψυχική υγεία της μητέρας της επιδεινωνόταν: ακαθαρσίες ζώων στην αυλή, μόνιμη μυρωδιά καπνού στο εσωτερικό, και ένα ψυγείο που είτε ήταν άδειο είτε γεμάτο με ληγμένα τρόφιμα.
«Η μητέρα μου με πήρε τηλέφωνο να μου πει ότι πεθαίνει»
Μία από τις πιο σοκαριστικές αποκαλύψεις της συγγραφέως αφορά ένα περιστατικό σωματικής βίας, που την οδήγησε να φύγει για το Λος Άντζελες στην ηλικία των 13 ετών. Από εκείνο το σημείο, η επιμέλεια πρακτικά άλλαξε και οι επαφές της με τη μητέρα της περιορίστηκαν σε επισκέψεις το καλοκαίρι και τα Σαββατοκύριακα. «Ένα βράδυ, η συναισθηματική βία εξελίχθηκε σε φυσική βία, και μετά από αυτό, μετακόμισα στο Λος Άντζελες, ακριβώς στη μέση της έβδομης τάξης».
Αργότερα, στα 14 της, πραγματοποίησε ένα οδικό ταξίδι με τη μητέρα της διασχίζοντας τις ΗΠΑ από την Καλιφόρνια μέχρι τη Φλόριντα, μέσω της Ιντερστάιτ 10. Αυτό το ταξίδι, όπως γράφει, της έμεινε βαθιά χαραγμένο στη μνήμη. Ήταν το τελευταίο μεγάλο κοινό τους βίωμα. Στην τελευταία της χρονιά στο λύκειο, δέχτηκε ένα τηλεφώνημα από τη μητέρα της που της ανακοίνωσε ότι πέθαινε – έπασχε από καρκίνο του πνεύμονα και «έσβησε» το 2002 σε ηλικία 49 ετών. «Όταν ήμουν 14, η μητέρα μου και εγώ διασχίσαμε την Αμερική μέσω του Ιντερστάιτ 10 για τη Φλόριντα, σε ένα Winnebago που κυλούσε στον ασφαλτοστρωμένο δρόμο με μια ναυτική αίσθηση. Την τελευταία χρονιά του λυκείου, με πήρε τηλέφωνο για να μου πει ότι πεθαίνει».
Το 2019, η Ελίζαμπεθ αποφάσισε να επαναλάβει αυτό το ταξίδι μόνη της. Διέσχισε ξανά την ίδια διαδρομή από το Λος Άντζελες έως την Παλάτκα της Φλόριντα, στην προσπάθεια να ανασυνθέσει την ταυτότητα της μητέρας της και να κατανοήσει καλύτερα τη γυναίκα που καθόρισε, αλλά και τραυμάτισε την παιδική της ηλικία. Σε συνέντευξή της, μάλιστα, ανέφερε την υποψία της ότι η μητέρα της ίσως έπασχε από αδιάγνωστη διπολική διαταραχή, με έντονα επεισόδια παράνοιας και ψευδαισθήσεων.