Η Καλλιρρόη Μυριαγκού μίλησε στην εκπομπή «The 2Night Show» για την πολυετή τηλεοπτική της αποχής που έληξε με τον «Άγιο Έρωτα», τη σειρά «Κωνσταντίνου και Ελένης» αλλά και τον ρόλο που είχε η Μαρία Λεκάκη για τη συμμετοχή της.Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά η Καλλιρόη Μυριαγκού στον Γρηγόρη Αρναούτογλου, «παλιότερα φοβόμουν με την τηλεόραση. Ήθελα λίγο να κρύβομαι πίσω από τους ρόλους. Δεν ήθελα να ε…
Η Καλλιρρόη Μυριαγκού μίλησε στην εκπομπή «The 2Night Show» για την πολυετή τηλεοπτική της αποχής που έληξε με τον «Άγιο Έρωτα», τη σειρά «Κωνσταντίνου και Ελένης» αλλά και τον ρόλο που είχε η Μαρία Λεκάκη για τη συμμετοχή της.
Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά η Καλλιρόη Μυριαγκού στον Γρηγόρη Αρναούτογλου, «παλιότερα φοβόμουν με την τηλεόραση. Ήθελα λίγο να κρύβομαι πίσω από τους ρόλους. Δεν ήθελα να εκτίθεμαι και για αυτό έκανα αυτή τη δουλειά. Μου αρέσει η μεταμόρφωση, να μην είμαι εγώ. Τώρα όσο μεγαλώνω, είμαι ok, αυτή είμαι» δήλωσε αρχικά η Καλλιρρόη Μυριαγκού στο «The 2night show».
Μιλώντας για την πορεία ζωής της, η Καλλιρρόη Μυριαγκού υπογράμμισε ότι «με την οικογένειά μου φύγαμε από τη Χίο όταν ήμουν 5 χρονών και πήγαμε στο Μόντρεαλ. Επιστρέψαμε όταν ήμουν 13 χρονών. Δυο – τρεις φορές είχα έρθει καλοκαίρι στην Ελλάδα, στους παππούδες μου ή στη θεία μου, είχαν αγωνία οι γονείς μου αν θα μάθω τα ελληνικά για όταν θα γυρίσουμε στην Ελλάδα.
Ήρθαμε στην Αθήνα, μείναμε ένα χρόνο στον Κορυδαλλό και μετά στο Χαλάνδρι. Στο σχολείο με φώναζαν “Καναδέζα” και όλο το Χαλάνδρι και οι παιδικοί μου φίλοι με ξέρουν ως Λόρι. Η μετάβαση ήταν δύσκολη, είχα πάθει σοκ. Τα σχολεία εδώ ήταν σαν κλουβιά ενώ εκεί είχαμε αίθουσες, εργαστήρια, γuμναστήρια και ήμουν σε ομάδα καλλιτεχνικού πατινάζ.
Ήθελα να γίνω ηθοποιός από 12 χρονών, το είχα πει στους γονείς μου αλλά δεν το ήθελαν. Έδωσα πανελλήνιες, ήμουν καλή μαθήτρια και μιλάω αρκετές γλώσσες, αγγλικά, ελληνικά, ρώσικα, ισπανικά και γαλλικά. Το όνειρο της μαμάς μου ήταν να γίνω μεταφράστρια, να σπουδάσω γλωσσολογία».
Η Καλλιρόη Μυριαγκού σημείωσε ότι «στα 18 μου πέρασα από το “Εργαστήρι Δημοσιογραφίας”. Θα γινόμουν δημοσιογράφος. Ήταν εκεί ο Γεωργουσόπουλος, ο οποίος με έβαζε μέσα στην τάξη και διάβαζα Αριστοφάνη και διάφορα κείμενα και μου είπε “Τι κάνεις εσύ εδώ; Πήγαινε να δώσεις σε δραματική σχολή”. Δεν ξέρω αν με θυμόταν, αλλά μου είχε γράψει την πρώτη κριτική για το θέατρο, το 1995. Ήταν η δεύτερη φορά που είχα μεγάλο ρόλο. Δεν πήγα να του μιλήσω, τότε δεν το έκαναν οι ηθοποιοί, ήταν άλλες εποχές. Μετά από το Εργαστήρι πήγα στη δραματική σχολή».