Έχει δέκατα η TV, ή βαριά ίωση, που μόνο με αντιβίωση γιατρεύεται; Έλα αγαπημένε μου αναγνώστη και τηλεθεατή μαζί, πάμε να κάνουμε διάγνωση για αυτό που μας συμβαίνει, μια και εμένα προσωπικά οι σκέψεις μέσα στο μυαλό μου έχουν βραχυκυκλώσει επικίνδυνα, τόσο πολύ μάλιστα που αναρωτιέμαι: «Προς τι τόσο μίσος και αλληλοσπαραγμός, προς τι τα μαχαιρώματα και η ανθρωποφαγία;».Δεν ξέρω βέβαια εάν και εσ…
Έχει δέκατα η TV, ή βαριά ίωση, που μόνο με αντιβίωση γιατρεύεται; Έλα αγαπημένε μου αναγνώστη και τηλεθεατή μαζί, πάμε να κάνουμε διάγνωση για αυτό που μας συμβαίνει, μια και εμένα προσωπικά οι σκέψεις μέσα στο μυαλό μου έχουν βραχυκυκλώσει επικίνδυνα, τόσο πολύ μάλιστα που αναρωτιέμαι: «Προς τι τόσο μίσος και αλληλοσπαραγμός, προς τι τα μαχαιρώματα και η ανθρωποφαγία;».
Δεν ξέρω βέβαια εάν και εσείς έχετε την ίδια εκτίμηση με εμένα, που αγαπάω αρκετά την τηλεόραση ως μέσο, αλλά και από «επαγγελματική διαστροφή» γιατί θέλω να τα ξέρω όλα, το πιο πιθανό είναι εσύ ως «κανονικός» τηλεθεατής να την βλέπεις ψυχρά (και καλά κάνεις!) ΜΟΝΟ ως μέσο ενημέρωσης και ψυχαγωγίας, επομένως μπαίνω στην δική σου θέση και αναρωτιέμαι: «Πόσο να αντέξεις τόσο “ξύλο”, καθημερινά που πέφτει με οργή, κακία, και φθόνο»;
Σατανικά σκεπτόμενη, δεν σου κρύβω ότι αρκετές φορές έχω κάνει εικόνα όλους τους άμεσα εμπλεκόμενους μέσα σε ένα ρίνγκ όπου ρίχνουν μπουνιές, κλωτσιές και στο τέλος με μαυρισμένα μάτια έχουν βγάλει νοκ άουτ τα καταπιεσμένα απωθημένα τους και τον αντίπαλό τους! Θα μου πεις «Η φαντασία σου οργιάζει», θα σου πω «όχι» το έχω ζήσει και εγώ στο πετσί μου με αρχισυντάκτη πρωινής εκπομπής που ήμουνα και μας… δοκίμαζε όλους στο πάνελ μεταξύ μας για να δει με ποιον τρώγαμε τις σάρκες μας καλύτερα. Κάναμε τόσες πολλές πρόβες για αυτό!
Το «τέρας» της τηλεθέασης είναι αχόρταγο
Άρα δεν απέχει πολύ η φαντασία από την πραγματικότητα και από αυτό που ζούμε όλοι σήμερα βλέποντας παρουσιαστές, δημοσιογράφους, ρεπόρτερ, σεα μέα και σχεδόν όλο το δυναμικό μιας εκπομπής, να ζώνεται στα άρματα και με το λάβαρο της Επανάστασης, να έχει σαν στόχο εσένα ανυποψίαστε τηλεθεατή προκειμένου να κερδίσει την αναπόσπαστη προσοχή σου. Το «τέρας» της τηλεθέασης είναι αχόρταγο, το ξέρω, για αυτό και όταν βλέπω τηλεπερσόνες να τρώγονται κατά την λαική έκφραση “σαν τα σκυλιά”, σκέφτομαι με χιούμορ ότι τα συμπαθέστατα τετράποδα, η «Φούσκα» του Λιάγκα και η «Τρούφα» της Τσολάκη (δανείζομαι τα ονόματα) θα ήταν λιγότερο φασαριόζικα με τα γαβγητά τους εάν συναντιόντουσαν σε κάποιο πλατό…
Θυμάμαι κάποτε μια χιλιοειπωμένη φράση-κλισέ «προσωπικά ζητήματα, συζήτηση κομμένη», την χρησιμοποιούσαν σαν motto και κυρίως σε αντιπαραβολή, θέλοντας να αποδυναμώσουν έτσι τα «κίτρινα θέματα» όπως τα ονόμαζαν. Σήμερα η τηλεόραση -ευτυχώς όχι όλη- έχει κιτρινίλα, ροζίλα και ότι άλλο χρώμα θέλεις, μια χρωματική παλέτα βασισμένη περισσότερο πάνω σε προσωπικές αντιπαραθέσεις των οικοδεσποτών. Παρουσιαστές και δημοσιογράφοι, γίνονται μαλλιοκούβαρα με την τσίμπλα στο μάτι. Από την αποφράδα εκείνη μέρα της 11ης του Σεπτέμβρη, που άρχισαν οι εκπομπές, ήχησαν και τα τύμπανα του πολέμου και σήμερα, σχεδόν έναν μήνα μετά, μπήκαν όλοι σχεδόν στον χορό. Κόντρα εσύ, κόντρα και εγώ…
Οι πρώτες κόντρες στο κρατίδιο της TV
Πάω στοίχημα ότι σε λίγο δεν θα μιλάει άνθρωπος με άνθρωπο, «παίζει» βέβαια και να πουν εμένα παλαβή που δεν καταλαβαίνω, πώς γίνεται την μια μέρα πχ. η Καινούργιου και ο Ουγγαρέζος να αμολάνε εκατέρωθεν μπηχτές, ο καθένας από το δικό του μετερίζι, μπροστά στον φακό να κάνουν follow και unfollow μεταξύ τους και λίγες μέρες αργότερα να φωτογραφίζονται αγκαλιά σε event και να τρολάρουν εμάς και τους εαυτούς τους. Για να συνοψίσουμε αδέρφια, μετά από αυτό το ακαταλαβίστικο μαναφουκιστάν κρατίδιο μιας τηλεόρασης που εσείς δημιουργήσατε και λίγο πριν οδηγηθώ στοχευμένα σε χάπια, έχω κάτι να πω… Δεν είναι μόνο οι τίτλοι των sites που μας χρωστάτε και που φιγουράρουν φαρδιά – πλατιά κάτω από το όνομά σας, νιώθοντας τρόπον τινά προς στιγμήν την αστερόσκονη στο πετσί σας, είναι και κάτι ακόμα που μας χρωστάτε, μια τηλεόραση πιο αξιοπρεπή…